امروزه وسايل ارتباط جمعي، نقش مهم و تعيين كننده‏اي در روابط بين جوامع و گروه‏هاي موجود در آن‏ها دارند و به ميزان زيادي در هدايت و جهت‏دهي افكار عمومي سهيم هستند. در اين ميان، تلويزيون به عنوان رسانه‏اي ديداري و شنيداري، با حضور بلامنازع خود در خانه‏ها، بيشترين تاثير را روي خانواده‏ها به ويژه كودكان و نوجوانان مي‏گذارد. با ورود تلويزيون به خانه، خانواده بُعد جديدي يافته، آن را از محلي صرفاً براي استراحت، صرف غذا و... خارج كرده و به سازماني تبديل نموده كه مي‏توان در آن آموخت، جهان را تماشا كرد و نيازهاي فرهنگي را برآورده ساخت. در اين ميان، كودكان تأثير بيشتري از تلويزيون مي‏گيرند و اين رسانه مهم و با نفوذ مي‏تواند آگاهي‏هاي متنوعي را به كودكان منتقل سازد. افزايش آگاهي كودكان در زمينه‏هاي گوناگون، تشويق كودكان به كارهاي خوب با نمايش دادن مهرباني، سخاوت و...، گسترش برنامه‏هاي آموزشي، ايجاد دوستي و محبت، ترويج و آموزش ارزش‏هاي اجتماعي و ديني، معرفي روش‏هاي دوست‏يابي و حفظ دوستي، ايجاد حس مسئوليت در كودكان، جلوگيري از رفتار خودخواهانه كودكان با به تصوير كشيدن رفتارهاي جامعه گرايانه و غيره، از جمله كاركردهاي مثبت تلويزيون است كه همه روزه در حال انجام مي‏باشد. در كنار اين موارد مثبت، كاركردهاي منفي اين رسانه همگاني نيز در خور تأمل و تفكر است. روز جهاني كودك و تلويزيون، تلاشي است براي پيوند دادن مثبت بين كودكان جهان با اين جعبه جادويي و زمينه‏اي براي ارتباط بيشتر اين دو با هم. مسؤولان و تهيه‏كنندگان تلويزيون، هميشه بايد درنظر داشته باشند كه برنامه‏هايي كه ويژه كودكان ساخته مي‏شود، به صورت الگو در بين مخاطبان مطرح خواهد شد و ممكن است تأثيرات فراواني بر جاي نهد. از اين‏رو، كوشش در جهت تأثير مثبت نهادن در كودكان با ساخت برنامه‏هاي آموزنده، امري ضروري و اجتناب‏ناپذير است. كه بايد توجهي جدي به آن مبذول داشت.